در دنیای امروز با پیشرفت تکنولوژی ساختمان سازی هم در حال پیشرفت میباشد و این سیستم در برق کشی ساختمان ها نیز بی تاثیر نبوده است. در واقع سیم کشی ساختمان را میتوان به عنوان اصلیترین مرحله های ساختن ساختمان مسکونی میباشد.سیم کشی درست و استاندارد ساختمان از اصول مهم برای رسیدن به نتیجه موردنیاز میباشد و سیم کشی ساختمان نیز باید بر اساس آئیننامههای اجرایی و قوانین استاندارد انجام شود.
بخوانید برق کاری ساختمان شامل چه مراحلی است ؟
*در صورتی که از تجهیزات باکیفیت و استاندارد استفاده کنید هزینه زیادی دربر خواهد داشت اما باعث افزایش یافتن استاندارد های ایمنی میشود و احتمال ایجاد خطراتی که در ارتباط با سیم کشی نامناسب میباشد مثل اتصالی و پارگی سیم ها،فرسودگی سیم ها و برق گرفتگی و در نهایت آتش سوزی میباشد را کاهش میدهند و هزینه ایی که مربوط به تعمیر این مشکلات میباشد را کاهش میدهند. همچنین باعث میشود در مصرف برق صرفهجویی شود.
*برای برق کشی ساختمان باید دقت زیاد و صبر داشت تا بتوان همه ی اتصالات را به خوبی انجام داد تا استحکام لازم را داشته باشند.در صورتی که اتصالات محکمی بین سیمها وجود داشته باشد باعث انتقال جریان مناسب میشود و احتمال ایجاد خطا را کاهش میدهد.
*یکی از موارد مهمی که در سیم کشی ساختمان به آن توجه میشود سیم ارت میباشد یا همان سیم اتصال به زمین.که برای استفاده مناسب از لوازم برقی خانه باید استفاده کرد تا از ایجاد خطر های موجود جلوگیری شود.
* برای سیم کشی ساختمان باید به تعداد و نوع،همچنین ضخامت سیمها توجه شود مثلا برای سیم کشی پریز سالن و اتاقها و کولر آبی باید از سیم هایی با شماره ۲.۵ استفاده شود سیمهایی که برای روشنایی لامپ ها، لوسترها، هالوژنها میباشد شماره ۱.۵ و سیمهای با شماره بالاتر مثل ۴ را برای کولر گازی و سیم های مرکزی ساختمان مسکونی استفاده میشود.
سیم کشی ساختمان یک کار تخصصی میباشد و برای اجرای آن به یک نیروی ماهر و متخصص نیاز دارد.
برای اینکه بتوانید برق کشی ساختمان را انجام دهید باید در ابتدا یک نقشه داشته باشید.و برقکار باید بر اساس نقشه تهیه شده سیم کشی را با دقت و تمرکز انجام دهد.
این نقشه را میتوان برای سیستمهایی مثل روشنایی، سیستمهای صوتی، سوکت برق، تلفن، آیفون، آنتنها تهیه کرد. بوسیله این نقشه ها میتوان تعیین کرد که کلید و پریزها در کدام قسمت باید استفاده شود.
بوسیله چاک لاین و استفاده از استانداردهای موجود میتوان مقدار فاصلهایی که لازم است را تا کف زمین و روی دیوار علامت گذاری کنند تا بتوانند به هنگام نصب کار را به درستی انجام دهند.
در این مرحله برای جایگذاری درست لوله های برق و همچنین جعبه کلیدها بوسیله دستگاه شیارزن و با رعایت کردن نکات ایمنی میتوان محل مشخص شده را تراش داد و اندازه مشخصی را بدست آورد.
بعد از آن نوبت به نصب کردن قوطی کلیدها در داخل دیوار میرسد و باید همچنین لولههای مخصوص مانند لوله برق خرطومی، لوله پیویسی را در مکانهای مشخص شده نصب کرد. همه ی این مراحل را باید طبق نقشه اولیه که طراحی شده است انجام دهید.
در مرحله آخر برقکار باید بوسیله فنر سیمکشی، سیمهایی که لازم است برای برق، تلفن و آنتن را از لولهها عبور دهد و به کلیدها و پریزهای برق متصل کند و به جعبه فیوز مرتبط کند. رد کردن سیمهای برق از لولهها بوسیله فنر سیمکشی انجام میشود.
* فاصله مناسب کلیدها از کف ساختمان باید 110 تا 120 سانتیمتر باشد.
* فاصله مناسب برای پریزهای برق، تلفن و آنتن از کف باید 30 تا 40 سانتیمتر باشد.
* فاصله قوطی ها از چارچوب را باید 15 تا 25 سانتیمتر در نظر گرفت.
* فاصله گوشی آیفون از کف ساختمان 140 تا 150 سانتیمتر باشد.
* فاصله جعبه فیوز از لولههای آب و گاز ۱ متر میباشد.
*فاصله مناسب برای آویز لامپ از سقف ۳۰ تا ۵۰ سانتی متر است.
برای طراحی پریزهای اجاق گاز و لباسشویی در آشپزخانه باید ارتفاع پایینتر را در نظر داشته باشید.
بعد از طراحی پریز اجاق باید یک برق به شکل مستقیم برای هود طراحی شود.
اگر آشپزخانه سرامیک باشد جاگذاری پریزها آسان تر انجام میشود و دیگر احتیاجی به کندن دیوار نیست.
در قسمت اپن آشپزخانه باید یک پریز برق و تلفن در نظر گرفته شود.
کلید لامپ سقفی آشپزخانه را باید در ورودی آشپزخانه قرار داد.
هیچ پریزی در اطراف ظرفشویی نباید باشد.
از چراغ های هالوژن برای تزیین آرک آشپزخانه استفاده میشود.
در صورتی که برقکار ساختمان شما ماهر باشد برای برق کشی ساختمان شما باید نقشه قرارگرفتن وسایل برقی را در آشپزخانه از قبل در ذهن خود طراحی کرده باشد. مثلا چه مکانی برای جای لباسشویی در آشپزخانه، جای پکیج، جای یخچال، گاز، هود مناسب میباشد و این فضاها به سیم کشی با دقت احتیاج دارند تا افراد بتوانند برای متصل کردن سیم آن ها به راحتی به پریز دسترسی داشته باشند و بتوانند به آسانی از وسایل موجود بهره ببرند.
همچنین تعداد پریزها را باید به شکلی طراحی کرد که به سیم های رابط احتیاجی پیدا نکند.